Wel of geen diplomatieke boycot van de Olympische Winterspelen die in februari aanvangen in Peking? Die vraag zong rond nadat in december vorig jaar bekend werd dat de Verenigde Staten geen diplomatieke afvaardiging naar China sturen.

Een paar dagen later werd bekend dat ook andere landen in de Angelsaksische invloedssfeer, namelijk het Verenigd Koninkrijk, Canada en Australië, het sportevenement diplomatiek boycotten.

De weken erna bleef het in Nederland stil. Er moest overleg worden gepleegd op Europees niveau. Maar in dat overleg wisten de EU-lidstaten niet tot een eensgezind standpunt te komen.

Het gevolg daarvan is, dat Nederland nu bekend heeft gemaakt geen diplomatieke afvaardiging naar Peking te sturen. Van een diplomatieke boycot is echter geen sprake. Door het coronavirus en de uiterst besmettelijke omikronvariant zou er voor bilaterale ontmoetingen weinig ruimte zijn. Daarmee zou een diplomatieke delegatie geen ruimte hebben om ‘mensenrechtenschendingen’ in China aan te kaarten. De reden van het niet sturen van een delegatie betreft dus het coronavirus.

Klaarblijkelijk is ook Den Haag de mening toegedaan dat de fabricaties over een ‘genocide‘ in Xinjiang, nog moeilijk serieus zijn te nemen.

Uitweg
Daarmee heeft Nederland een oplossing gevonden voor een diplomatieke spagaat. Immers is het land er zowel in politiek als in economisch opzicht veel aan gelegen noch de VS noch China op de tenen te trappen.

Logische partner
En die spagaat is tekenend voor de huidige internationale verhoudingen. De VS blijven de belangrijkste ideologische, economische en politieke bondgenoot. Ondanks het problematische buitenlandbeleid van het land, dat met de voortdurende spanning in Oekraïne, zover gaat dat het de stabiliteit in de achtertuin van de EU in het geding brengt.

Van het conflict in Oekraïne heeft de VS zelf overigens geen last, omdat het zich aan de andere kant van de Atlantische Oceaan bevindt.

Euraziatische integratie
Anderzijds vormt China, dat steeds nauwer samenwerkt met Rusland, maar ook de banden aanhaalt met Iran, een potentieel logischer bondgenoot voor de EU. Voor China staat Euraziatische integratie hoog op de agenda. Dat zelfs de banden met India worden aangehaald waar 2021 juist in het teken stond van militaire spanningen tussen de twee staten, toont Pekings daadkracht.

En dat laat Nederland, dat zich traditioneel maar al te graag opwerpt als verdediger van Amerikaanse belangen, klaarblijkelijk niet koud.

Een compromis
Tegelijkertijd zullen de VS zich achter de oren krabben. De diplomatieke boycot krijgt slechts navolging van de usual suspects. Bovendien is de vorm van de boycot in zichzelf al een compromis omdat Amerikaanse sporters gewoon mogen afreizen naar Peking. Toen in 1980 de Olympische Spelen in Moskou werden geboycot, zouden Amerikaanse sporters hun paspoort kwijt raken mochten ze toch naar de Sovjet Unie afreizen.

Waar diezelfde boycot 42 jaar eerder wereldwijd navolging kreeg (onder meer van, frappant genoeg, China), zijn de kaarten anno 2022 heel anders geschud.

Beeld
Een klok telt de dagen af tot de Olympische Winterspelen beginnen. Bron: Wikicommons.